UTANiYORUZ !!! "Sevgiliye (s.a.v.)..."
Gözümün nuru!...Yaradilis sebebim!...
Gönlümün huzuru!...Sevgili Peygamberim!...
Kalemi elime aldim...Bu kez sana yaziyorum.Ama gözlerim buGulu camlar
gibi,satirlari göremiyorum!...Ellerim titriyor...UTANiYORUM!..Evet,
utaniyorum Sana yazmaya!...Biliyorum Ya Resulallah (s.a.v.)...Adinin
anildiGi her yerdesin!..Bu halimle huzurunda olmaya utaniyorum! Beni
huzuruna kabul eder misin?
Ben, bir zamanlar cihani titreten Osmanli'nin torunuyum.Ama simdi Senin
mübarek ruhunu inciten hakaretleri yapanlara ,bir "özür" bile diletemediGim
için utaniyorum...Seni o insanlara tanitamadiGim için,adini diyar diyar
ötelere tasiyamadiGim için utaniyorum...Sana saygisizlik edenlerin tepesine
balyoz gibi inemediGim için, seni ve Rabbimin Seninle gönderdiGi "Yüce islam
Dinini" lâyikiyla temsil edemediGim için utaniyorum....
Ya Resulallah (s.a.v.)!...Hani bir gün sahabelerinle oturmus sohbet
ediyordun.Onlara "ahir zaman"dan bahsediyordun.Ve ahir zamandaki ümmetin
için "Kardeslerim" demistin.Sahabelerin sormustu: "Ya Resulallah kardeslerin
biz deGil miyiz?" Demistin ki . "Siz arkadaslarimsiniz.Kardeslerim ahir
zamanda gelecek olan ümmetimdir."
Ya Resulallah ( s.a.v.)!..Bizi bu gamsizliGimizla, bu vurdumduymazliGimizla
ve bu dünyaya tutkun halimizle "kardeslerin "olarak kabul eder misin?Bes
vakit minarelerden okunan ilahi çaGriya saGir olusumuzla,Kur'an-i Kerim'i
okuyamaz, okusak bile anlayamaz,anlasak bile hayatimiza uygulayamaz
halimizle de bize "kardeslerim" der misin?
Kur'an-i Kerim'de övülen gün...Fetih günü...Ulubatli elinde sancak surlara
tirmaniyor.YaGmur gibi ok yaGiyor üzerine...Ama o bir kez "Ya Allah!
Bismillah!" deyip yüklenmisti surlara!Kimse durduramazdi O'nu!..O kadar çok
yara almisti ki bir ara sendeledi...Tam düsmek üzereyken bir el tutup çekti
onu yukariya...Ve Ulubatli sancaGi dikti surlara!...SancaGimizi surda
dalgalanir gören askerimiz costu...Bu coskuya dayanamadi surlar!...Ve
istanbul artik sonsuza kadar bizim olmustu!...
Fatih Sultan Mehmet ,Ulubatli'nin yanina kostu.O'nun basini dizlerine koydu
ve gözyaslarina hakim olmaya çalisarak "Hasanim! istanbul'u almak seni
kaybetmeye deGer miydi?"dedi...Ama Ulubatli'nin yüzünde güller açiyordu.Bir
nur vardi simasinda...Belliydi Nur'la karsilastiGi....Dedi ki:" Padisahim!
Surlara tirmanirken bir ara dengemi kaybettim.Tam düsmek üzereyken bir el
tutup çikardi beni surlarin tepesine...O el Resulallah'in (s.a.v.)
eliydi!...Bakin su anda yüzünde büyük bir mutlulukla surlarin üzerinde
dolasiyor...Padisahim!...Bu manzara için bir deGil bin Hasan feda olsun!..."
Ya Resulallah(s.a.v)!...Elimizde Senin sancaGin,nefis surlarimizi asmaya
çalisiyoruz biz de...Dünyanin câzibedâr oklari yaGiyor üzerimize her
yandan!...Ha bire sendeleyip duruyoruz...Kayip düsmemiz an
meselesi...Farkindayiz Ulubatli'nin imani yok yüreGimizde...Utaniyoruz bunu
söylerken ama...Ya Resulullah (s.a.v.) ,bu halimizle ,bizim de elimizden
tutar misin?Düsmek üzereyken bizi de kurtarir misin?
Hani bir gün Hz. Ebubekir(r.a.),bir bardak soGuk su istemisti
yanindakilerden...Suyu içtikten sonra ise hiçkiriklara
boGulmustu...Etrafindakiler de O'nunla birlikte aGlamaya basladilar nedenini
sormadan...Hz. Ebubekir biraz sonra dedi ki:
"Neden aGladim biliyor musunuz?Bir gün Resululah (s.a.v ) ile
oturuyorduk.Eliyle bir seyleri itiyor gibiydi.Biraz sonra bunun sebebini
sorduGumda dedi ki:
"Dünya bütün güzelliGi ile karsimda temessül etti ve kendini bana kabul
ettirmeye çalisti.Elimle onu itiyordum. Sonra kenara çekildi ve dedi ki:"Sen
beni kabul etmesen de , senden sonrakilere kendimi kabul ettireceGim."."
iste simdi bu bir bardak soGuk su ile dünya bana kendini kabul ettirdi
korkusuyla aGliyorum."
Ya Resulallah (s.a.v.)!...Dünyadan "bir bardak soGuk su "kadar zevk alip da
bundan pisman olan bu yüce ruh karsisinda ve dünyanin bütün zevklerini
elinin tersiyle itisin karsisinda; dünyanin kendini bize nelerle kabul
ettirdiGini görüp utaniyoruz!...Utaniyoruz ama, Senin doGduGun andan,
Rabbimize kavustuGun ana kadar "Ümmetim" diye inleyisine ümidimizi
baGlayip,yine de diliyor ve dileniyoruz...Bu halimizle de bizi "Ümmetin"
olarak kabul eder misin?
Bir savas sonu Hubeyb b.Adiyy (r.a.),kafirlerin eline esir düsmüstü ve ona
sormuslardi idam sehpasinda:
"Senin yerinde su an Muhammedin olmasini ister miydin?"
Hubeyb'in bu soru karsisinda tüGleri ürpermis ve: "Hayir! Allah sahidim
olsun ki, bir deGil bin basim olsa hepsi O'nun yolunda feda olsun."
demisti.Sonra da "Ya Rabbi! Resulallah'a veda edemeden gelmistim.Sen
selamimi O'na ulastir.Esselamu Aleyke Ya Resulallah!..."diye sana selam
göndermisti...
Sen o anda ashabinla oturmus konusurken,birden doGrulup " Ve Aleyküm Selam
Ya Hubeyb!" demistin.Yanindakiler ne olduGunu sorunca da gözyaslari içinde
"Müsrikler Hubeyb'i sehid ettiler.O da son aninda bana selam yolladi." diye
cevap vermistin...
Uzaklik bizler için Ya Resulallah (s.a.v)!Biz senden uzaGiz ama sen bize
yakinsin...UzakliGimizdan utaniyoruz...Sana lâyik bir ümmet olamayisimizdan
utaniyoruz...Sana utanmazca saldiranlarin sesini kesemeyisimizden
utaniyoruz...Ve bir elimizle bir demet gülü, diGer elimizle bir avuç
gözyasini sana sunup,özür diliyoruz senden...Özrümüzü kabul buyur Ya
Resulallah (s.a.v)...
ÇaGlar ötesinden,kendi uzakliGimizdan sana selam yolluyoruz...Kalbimiz
sevginle dopdolu...Belki de tek sermayemiz bu!...Ulastir Ya Rabbi!...
Esselamu Aleyke Ya Resulallah!..
Esselamu Aleyke Ya Resulallah!..
Esselamu Aleyke Ya Resulallah!..
:'( :'( :'(