Öfke ile Kalkan

SiNiRLENDiGiNiZDE BU ÖYKÜYÜ HATiRLAYiN Adam yeni kamyonuna bakmak için evinden çıktığında, üç yaşındaki oğlunun gayet mutlu bir biçimde elindeki çekiçle kamyonunun kaportasını mahvettiğini görmüs. Hemen oğlunun yanina koşmuş ve çocuğun eline çekiçle vurmaya başlamış.

Biraz sakinlesince oğlunu hemen hastaneye götürmüs. Doktor, çocuğun kırılan kemiklerini kurtarmaya çalistiysa da elinden bir sey gelmemis ve çocuğun iki elinin parmaklarini kesmek zorunda kalmis.

Çocuk ameliyattan çıkıp gözlerini açtığında, bandajli ellerini fark etmis ve gayet masum bir ifadeyle,

"Babacığım, kamyonuna zarar verdiğim için çok üzgünüm." demis ve sonra babasina su soruyu sormus:

"Parmaklarim ne zaman yeniden çikacak?"

Babasi eve dönmüs ve yasadığı tarifsiz pişmanlıkla hayatına son vermis...

Birisi masaya süt döktüğünde yada bir bebeğin ağladiğini isittiğinizde bu öyküyü hatirlayin. Çok sevdiğiniz birine karsi sabrinizi yitirdiğinizi anladığınızda, önce biraz düsünün.

Kamyonlar onarilabilir, ama kirilan kemikler ve incinen duygular hiçbir zaman onarilamaz; genellikle kisiyle performansi arasindaki farki göremeyiz.

İnsan hata yapar. Hepimiz hata yapariz. Fakat öfkeyle ve düsünmeden yapilan seyler, insani sonsuza kadar rahatsiz eder. Harekete geçmeden önce durun ve düsünün. Sabirli olun. Anlayis gösterin ve sevin.